Saîd bin Cübeyr hazretleri, Kûfe’de yetişen müctehid imâmlardan olup, kabr-i şerîfi Vâsıt şehrindedir. İlmiyle âmil idi. Günahlarını düşünürdü. Gece gündüz ağlardı! Çok ağlamasından, gözlerinin görmesi azalmıştı… Gece Kur’ân-ı kerîm okurken bir azap âyetine rastlasa onu tekrar tekrar okur, hıçkıra hıçkıra ağlardı! Bir gece kalktı. Namaz kıldı ve; “Ey mücrimler! … Devamını oku
Saîd bin Cübeyr hazretleri, Kûfe’de yetişen müctehid imâmlardan olup, kabr-i şerîfi Vâsıt şehrindedir. Meşhur Haccac; “Saîd bin Cübeyr’i acele bulup bana getirin!” diye emretti. Maksadı, öldürmekti! Adamları aramaya çıktılar. Onu secdede buldular. Ve emri bildirdiler. Cevâben “peki” dedi. Sonra yola koyuldular. Nihâyet akşam oldu. Geceyi bir … Devamını oku
Hindistan evliyâsından Nizâmeddîn Evliyâ hazretleri zamânında Nasîrüddîn-i Mahmud” adında biri vardı ki, küçük yaşta kaybetmişti babasını. Annesi ilgilendi onun yetişmesiyle. Derken Nizâmeddîn Evliyâ’yı gördü. Ve açıldı kalp gözü. Zîra o, tek bir “nazar” etmişti. Hem acıyarak. Ve bir kerecik. İşte ne olduysa o anda oldu. O nazarla kiri pası temizlendi … Devamını oku
Evliyânın büyüklerinden olan ve İstanbul’da medfun bulunan Mehmed Emîn Tokâdî hazretleri, bir gün sevdiklerine şunu anlattı: Mahşer günü birtakım insanlar Arş’ın altında gölgelenirler. Onlar için azap korkusu yoktur. Diğer ümmetler onları görünce meleklere sorarlar: “Bunlar peygamber midir?” “Hayır.” “‘Evliyâ mıdır?’’ “Hayır.’’ ‘‘Peki, kimdir bunlar?’’ “Onlar ne peygamberdir, ne … Devamını oku
7 Mazhar-ı Cân-ı Cânân hazretleri, evliyânın büyüklerindendir. Bir gün talebeyle sohbet ediyordu ki, bir “ihtiyar” geldi huzûruna. Ancak bozuk birisiydi. İnanmıyordu bu zâta. Talebe arasına geldi. Bu velîyi kastederek; “Bu hocanın hâlleri rahmânî mi, yoksa şeytânî midir?” deyiverdi. Gençler bunu duydular. Müteessir oldular. Büyük velî de üzülmüştü! … Devamını oku
Evliyânın büyüklerinden Mazhar-ı Cân-ı Cânân hazretleri, zaman zaman talebelerine ve bir kısım insanlara bâzı müjdeler verirdi. Buyurduğu şeyler de, aynen gerçekleşirdi. Ancak bâzıları vardı. İnanmazdı bu velîye. Yalanlarlardı bu büyük zâtı. Bir gün bir “müjde” verdi yine. Bâzıları yine inanmadılar. Ve kendisine; “Bu söylediğin şey imkânsız” dediler. Büyük … Devamını oku
Büyük velî Mazhar-ı Cân-ı Cânân hazretleri, bir gün bâzı talebeleriyle yolculuğa çıktılar. Bir miktar gittiler. Yorulup acıktılar. Ama çok yolları vardı daha. Yanlarında yiyecek de kalmamıştı. Ayrıca etrâfta bir ev de yoktu misâfir olmak için. Hiç tâkatleri kalmadı. Güçlükle yürüyorlardı. Bu iş nereye varacaktı? Talebeler; “Acabâ hocamız bu … Devamını oku
Büyük velî Mazhar-ı Cân-ı Cânân hazretleri henüz çocukken hidâyet nurları parlıyordu alnında. Ne zaman Ebû Bekr-i Sıddîk’ın ismini ansaydı, o anda karşısında görürdü kendisini. İmâm-ı Rabbânî hazretlerini düşünse onun rûhâniyeti gelirdi karşısına. Babası çok severdi onu. Bir gün ona bakıp; “Ey oğlum! Sen dünyâya gelince ben dünyâdan soğudum” dedi. On altı yaşındaydı… … Devamını oku
Kabr-i şerîfi Delhi’de bulunan Mazhar-ı Cân-ı Cânân hazretleri; İmâm-ı Rabbânî hazretlerini çok severdi. Bir gün bir dostu, Serhend’e gidiyordu. Sordu ona: “Serhend’e niçin gidiyorsun?” “İmâm-ı Rabbânî hazretlerinin mübârek kabr-i şerîfini ziyâret edeceğim” dedi. Ona ricâ etti ki: “Oraya varınca ‘Mazhar’ın size selâmları var’ der misin?” O kimse; “Başüstüne, söylerim” dedi. … Devamını oku
Evliyânın büyüklerinden Mazhar-ı Cân-ı Cânân hazretleri, üstâdı Seyyid Nûr’dan feyiz alarak tasavvufun en yüksek zirvesine yükseldi.Bir gece rüyâsında;“Ey Mazhar! Seninle yapacak çok işimiz var” denildi kendisine.Bunu merak etti…Ve düşündü ki;“Ne gibi bir iş bu?”Böyle düşünürken “İnsanların hidâyete kavuşmaları, senin vâsıtanla olacak!” dediler.Hocası onu çok severdi.Bir gün kendisine bakıp;“Ey Mazhar! Senin Allah ve Resûlüne karşı çok … Devamını oku
Büyük velî Mazhar-ı Cân-ı Cânân hazretlerinin vefâtı yaklaştı. İnsanlar akın akın sohbetine geliyordu o günlerde. Bir talebesi geldi. Ve huzûruna girip; “Efendim, izin verirseniz köyüme gitmek istiyorum” dedi. Büyük velî ona baktı. “Selâmetle git… Bir daha görüşemeyiz” buyurdu. Bu sözü duydular. Ve çok ağladılar! Vefâtı iyice yaklaşmıştı. Talebeyi … Devamını oku
Evliyânın büyüklerinden Mazhar-ı Cân-ı Cânân hazretleri, yediği lokmalarda titiz davranırdı. Şüpheli yemeği yemezdi. Bir gün bir “ekmek” verdiler ona. Allah’tan gâfil birinin ekmeğiydi. Alıp bilmeyerek yedi. Ama fark etti gerçeği. Kalbinin karardığını hissetti. O gâfilin zulmeti bastı kendisini. Çok pişmân oldu. Ve tövbe istiğfâr etti. Yalvardı … Devamını oku
Kabr-i şerîfi Delhi’de bulunan büyük velî Mazhar-ı Cân-ı Cânân hazretleri, bir gün şunu anlattı sevdiklerine; Resûlullah Efendimiz bir gün bir kabîleye vardı. Yahûdîler toplanmış. Tevrat okuyorlardı. Resûlullah gelince okumayı kestiler. Efendimiz sordu: “Niçin sustunuz?” Kimseden ses çıkmadı. Nûr yüzlü bir “ihtiyar” kalktı: “Ben söyleyeyim mi?” “Peki sen söyle.” … Devamını oku