İsfehan’da yetişen Zâhid-i İsfehânî hazretlerinin kabr-i şerîfi Basra’dadır. O zamanlar bir “tâun illeti” kasıp kavuruyordu ortalığı. Yakalanan, kurtulamıyordu. Nice tâze fidanlar düşüyordu toprağa. İşte o günlerde bir kişi geldi. Dert yandı bu büyük velîye; “Hocam! Tâundan üç oğlum öldü, şimdi de dördüncü oğlum yakalandı. Duâ edin de şifâya kavuşsun” diye arz etti. … Devamını oku
Zengî Atâ hazretlerinin kabr-i şerîfi, Semerkant’ın “Zengî Atâ” köyündedir. O devirde dört arkadaş, ilim tahsîli için Buhâra’ya geldiler. Zâhirî ilimleri bitirince bir “mürşid-i kâmil” bulmak için düştüler yollara. Biri, “Seyyid Atâ” idi. Semerkant’tan geçerken bir “ihtiyar” görüp, ona; “Biz, bir mürşit arıyoruz” dediler. Meğer o ihtiyar, “Zengî Atâ” nâmında bir evliyâ zât imiş. … Devamını oku
Yûsüf-i Hemedânî hazretlerinin ismini, şu üç ilim talebesi işitip kendisini görmeye gittiler. Ebû Saîd, İbnüssâkka ve Abdülkâdir-i Geylânî… İbnüssâkka; “Ona öyle şeyler soracağım ki, bunlara cevap veremeyecek” dedi. Ebû Saîd; “Ben de ona zor suâller soracağım. Bakayım bunlara cevap verebilecek mi?” dedi. Abdülkâdir-i Geylânî ise; “O zât büyük bir âlimdir. Ona suâl sormak benim ne haddime. Huzûruna girmeyi nîmet, … Devamını oku
Yûsüf-i Hemedânî hazretleri evinde oturur, dışarı çıkmazdı. Fakat bir gün çıkmak istedi. Böyle bir “istek” doğdu içinde. Bu arzusu o kadar çoğaldı ki, merkebine binip, sürmeye başladı. Nereye ve niçin gidiyordu? Kendi de bilmiyordu… Gayriihtiyârî çekiliyordu. Serbest bıraktı hayvanın yularını. O nereye giderse oraya gidecekti. Hayvancağız, şehirden … Devamını oku
Semerkant’ta yetişen büyük velîlerden Yûsüf-i Hemedânî hazretlerinin kabr-i şerîfi, Merv şehrindedir. Resûlullah Efendimizin mübârek kalbindeki ilim, feyiz ve nurlar, kalpten kalbe akarak ona vâsıl olmuştu… Orta boylu, buğday benizliydi. Kumral sakallı, zayıf bir velîydi. Eline geçeni, muhtaçlara verir, herkese şefkat ederdi. Çok zaman da ağlardı! Yetiştirdiği yüzlerce talebesi, büyük âlim ve evliyâ … Devamını oku
Ubeydullah-ı Ahrâr hazretleri şöyle anlatıyor: Çocukken rüyâ gördüm bir gece… İsâ aleyhisselâm yanımda oturuyordu. Başımı okşayarak; “Evlâdım! Senin yetişmen için ben yardım edeceğim” diyordu. Nihâyet sabah oldu. Rüyâmı anlattım âlimlere. Onlar tâbir ederek; “İsâ aleyhisselâm, ölüleri dirilten bir peygamberdir. Mâdemki, seni İsâ Peygamber yetiştirecek, öyleyse bu hasletten sana da … Devamını oku
Türkistân’ın en büyük velîlerinden Ubeydullah-ı Ahrâr hazretleri şöyle anlatıyor: “Çocukken mektebe gidiyor, ama Allahü teâlâyı bir an unutmuyordum. Ben böyle olunca, herkesi de öyle zannederdim. Bir gün hava çok soğuktu… Mektebe gidiyordum… Ayağım çamura battı. Çamurdan kurtulmaya uğraşırken pabucum ayağımdan çıktı. Onu kurtarmaya çalışırken, Allah’tan biraz gâfil oldum. … Devamını oku
Ubeydullah-ı Ahrâr hazretlerinin oğlu Abdülhâdî şöyle anlatır: Ben Anadolu’ya gittiğimde, Sultân Muhammed Hân’ın oğlu Bâyezid Hân Osmânlı Devleti’nde pâdişahtı. Beni misâfir etti. Oturup konuştuk. Sohbet esnâsında; “Ey Abdülhâdî! Babanızın şemâili şöyle şöyle miydi. Beyaz bir atı var mıydı?” diye sordu. Ben ona cevâben; “Evet, babamın şemâili aynen dediğiniz gibiydi, … Devamını oku
Türkistân’ın en büyük velîlerinden Ubeydullah-ı Ahrâr hazretleri bir gün dergâhta idi. Bir perşembe günüydü. Talebelerine; “Atımı hazırlayın!” buyurdu. Ve hızla kalktı yerinden. Vakit, öğleden sonraydı. Beyaz atına atladı. Ve hızla uzaklaştı Semerkant’tan. Gün batısına doğru gidiyordu… Bâzı talebeleri, tâkip ettiler onu. Lâkin Semerkant’ı geçince “Siz burada kalın!” buyurdu. Kendi yalnız … Devamını oku
Türkistân’ın en büyük velîlerinden Ubeydullah-ı Ahrâr hazretlerinin talebesinden biri, fâsıklardan/günah işleyenlerden birinin gömleğini giyerek sohbete geldi bir gün. Bu büyük velî de geldi. Ve talebelere dönüp; “Bugün meclisimizde yabancı bir koku var” buyurdu. Talebeler meraklandı. Ve bu yabancı kimdir diye, etrâflarına bakındılar. Ancak yabancı kimse yoktu o an dergâhta. Gelip arz ettiler. … Devamını oku
Türkistân’ın en büyük velîlerinden Ubeydullah-ı Ahrâr hazretleri, bir sohbetinde “Kardeşlerim! Müslüman; Allah’tan başka her şeyden yüz çevirip Rabbinin rızâsını düşünmeli ve gönül ehli bir İslâm âlimi bulup onun rehberliğinde bozuk hâllerini düzeltmelidir” buyurdu. Ve şunu anlattı: Bâyezid-i Bistâmî hazretleri bir sabah derse başlıyacaktı ki, bir durgunluk geldi kendisine. Bir huzursuzluk. Konuşmuyordu. Bir türlü toparlıyamıyordu … Devamını oku
Türkistân’ın en büyük velîlerinden Ubeydullah-ı Ahrâr hazretlerinin huzûruna bir gün bir kadı, yâni hâkim gelip; “Efendim, beni de talebeliğe kabul edin” diye ricâ etti. Ne hikmettir, bilinmez. Kabul etmedi mübârek. Tekrar tekrar arz etti. Hattâ çok yalvardı. O yine iltifat etmedi. Cevap da vermedi. Bir talebesi; “Efendim, falan kadı, talebeliğe … Devamını oku
Ubeydullah-ı Ahrâr hazretleri, Taşkent’e gidecekti… Mevsim ilkbahardı. Yolda akşam olunca bir talebesinin evinde misâfir oldu. Biraz sohbet ettiler. Yatma vakti gelince; “Evlât! Sen de benim yanımda yat” buyurdu ev sâhibine. Talebe de; “Başüstüne efendim” dedi. Ve aynı odada yattılar ikisi. Talebe tam uykuya dalmıştı ki, bir “ses” duyup … Devamını oku