Behâeddîn-i Buhârî hazretlerinin sevenlerinden Emîr Hüseyin adındaki âşık bir talebesi anlatıyor: Bir gün hocam bana; “Ben yarın bir dostumu görmeye gideceğim. İnşallah on beş güne dönerim, ben gelinceye kadar ayrılığıma sabret’ buyurdu. Ve o sabah ayrılıp gitti… O gidince, kalbim de kopup onunla beraber gitti sanki. Devamlı ağlıyordum. Dergâhta talebeden biri … Devamını oku
Evliyanın büyüklerinden Behâeddîn-i Buhârî hazretlerinin kabr-i şerifi Buhâra’nın kasr-ı ârifan köyündedir. Bir komşusu vardı. Yeni evlenmişti. Bir gün bu zata; “Ey efendim, çok zor durumdayım. Lütfen bana yardım eder misiniz” diye dert yandı. Mübarek üzüldü: “Hayrola evladım ne oldu?” “Hanımla hiç anlaşamıyoruz. Bu evlilik böyle yürümeyecek galiba. Bana ne tavsiye … Devamını oku
Evliyanın büyüklerinden Behâeddîn-i Buhârî hazretlerinin kabr-i şerîfi Buhara’nın kasr-ı ârifan köyündedir. Bir talebesi bir gün ziyaretine geldi bu büyük velinin. Gelirken biraz “elma” hediye getirmişti. Hocası, elmaları alıp dağıttı herkese. Tam yiyeceklerdi ki; “Durun, yemeyin!” buyurdu. Şaşırdılar. Sordular ki: “Niçin efendim?” “Çünkü şu anda zikrediyorlar.” “Elmalar mı zikrediyor efendim?” “Evet.” … Devamını oku
Evliyanın büyüklerinden Behâeddîn-i Buhârî hazretlerinin her hali sünnet-i seniyyeye tam uygundu. Şöyle ki; Resûlullah Efendimiz bir gün eshabıyla ekmek pişirmişlerdi tandırda. Sahabeden her biri hamurunu alıp eliyle kızgın tandıra yapıştırdı. Efendimiz aleyhisselâm da mübarek eline hamur alıp yapıştırdı tandırın sıcak gövdesine. Bir müddet beklediler. Sonra aldılar tandırdan. Bütün hamurlar pişmişti. … Devamını oku
Behâeddîn-i Buhârî hazretlerinin sevdiklerinden Emîr Hüseyin adında biri anlatıyor: Hocam beni bir iş için Buhara’ya göndermişti. Yolda, kendi kendime; “Ey nefsim! Sen ne zaman ıslah olacaksın. Senin şerrinden ne zaman kurtulacağım. Meğer sen ne hain, ne alçakmışsın. Hatta sen yüz bin şeytandan daha zararlıymışsın” diyerek nefsimi azarlıyordum. O anda bir “ihtiyar” gördüm. … Devamını oku
Evliyanın büyüklerinden Behâeddîn-i Buhârî hazretleri, bir grup talebesiyle Şeyh Hüsrev adında fakir bir sevdiğinin köyüne gitmişti. Oturup sohbete başladılar. Köylülerden biri vardı. Bu zatı merak etti… Zira onun, keramet sahibi bir büyük veli olduğunu söylemişlerdi kendisine. “Gerçekten böyle midir?” diyordu. Bir tabak “armutla” gitti o eve. Maksadı, imtihan etmekti bu … Devamını oku
Evliyanın büyüklerinden Behâeddîn-i Buhârî hazretleri, birkaç talebesiyle bir eve yemeğe gitmişlerdi. Sofra kuruldu. Büyük veli ve talebeleri sofraya oturdular. Ancak biri oturmadı. Mübarek zat; “Sen niçin sofraya gelmiyorsun?” diye sordu ona. O talebe dedi ki: “Bugün oruca niyet ettim.” “Farz orucu mu?” “Hayır, nafile.” “Öyleyse bozabilirsin evladım!.. Haydi gel, bizden … Devamını oku
Evliyanın büyüklerinden Behâeddîn-i Buhârî hazretlerinin, Emîr Hüseyin adında bir talebesi vardı. O, şöyle anlatıyor: Ben Kasr-ı ârifan’da çiftçilik yapıyordum. Fakat Müslümanlıkla, pek ilgim alakam yoktu… Tam bir cehalet içinde geçiriyordum ömrümü. Hayatı, yiyip içip yatmaktan ibaret zannediyordum. Behâeddîn-i Buhârî hazretleri; bizim mahallemizde ikamet ederdi. Sık sık karşılaşıyorduk. Bana bakıp, … Devamını oku
Evliyanın büyüklerinden Behâeddîn-i Buhârî hazretleri zamanında bir Müslüman, bu büyük velinin ismini işitti. Merak edip görmek istedi. Ve bir gün huzuruna gidip; “Efendim, sizi duydum, ama ziyarete gelmekte biraz geciktim; kusuruma bakmayın” dedi. Mübarek zat da; “Ama biz, öyle kolay kolay özür kabul etmeyiz. Bize ‘altın’ vermen lazım” buyurdu. Şaka yapmıştı. Adam … Devamını oku
Evliyânın büyüklerini sevenlerden biri anlatıyor: Bir gün Behâeddîn-i Buhârî hazretleri, bir grup insanla bir ırmak kenarında sohbet ediyor, cemaat hayranlıkla onu dinliyordu… Dinleyenlerden birkaçı, büyüklüğüne inanmıyorlardı bu zatın. Onlardan biri; “Efendim, önceki veliler ne güzel keramet gösterirlermiş… Keşke zamanımızda da öyle veliler olsaydı da, o kerametleri biz de görseydik” deyiverdi. Büyük veli, … Devamını oku
Evliyanın büyüklerinden Behâeddîn-i Buhârî hazretlerini çok seven bir talebesi şöyle anlatıyor: “Ben hocamı tanımadan önce dinimi bilmiyor, bu sebeple günahlar içinde yüzüyordum. Hocamın ismini duydum… Bir tanıdığım, bana; ‘Behâeddîn-i Buhârî isminde bir velî zât var ki, sohbeti çok faydalı ve tatlı’ dedi. Ben bu ismi işittim. Ve görmek istedim. Zira âşık olmuştum. … Devamını oku
Behâeddîn-i Buhârî hazretleri anlatıyor: Bir kış günü “aşk-ı İlâhî” kapladı beni. Kendimden geçmiş hâlde dağlara çıktım. Yalın ayak baş açık dolaştım. Ayaklarım yarılıp parçalandı ve delinip, kanlar aktı dikenlerin yerlerinden! Bu hâldeyken; “Gideyim, hocam Emîr Külâl’in dizi dibinde oturup sohbetini dinleyeyim” diye düşündüm… Ve koşup katıldım o feyzli sohbetine. … Devamını oku
Behâeddîn-i Buhârî hazretleri şöyle anlatıyor: Tasavvufa girdiğim ilk günlerde sohbet eden iki mümin görseydim, dinlerdim onları. Ahiretten, ölümden bahsediyorlarsa ferahlardım. Dünyalık konuşurlarsa beğenmez, terk ederdim o yeri. Bir gün kumarhaneye düştü yolum. İki kişi, kendilerinden geçmiş hâlde kumar oynuyorlardı… Onları takip ettim. Birisi hep kaybediyordu. Yine de vazgeçmiyordu. … Devamını oku