Behâeddîn-i Buhârî hazretlerinin sevdiklerinden Emîr Hüseyin adında biri anlatıyor: Hocam beni bir iş için Buhara’ya göndermişti. Yolda, kendi kendime; “Ey nefsim! Sen ne zaman ıslah olacaksın. Senin şerrinden ne zaman kurtulacağım. Meğer sen ne hain, ne alçakmışsın. Hatta sen yüz bin şeytandan daha zararlıymışsın” diyerek nefsimi azarlıyordum. O anda bir “ihtiyar” gördüm. … Devamını oku
Evliyanın büyüklerinden Behâeddîn-i Buhârî hazretleri, bir grup talebesiyle Şeyh Hüsrev adında fakir bir sevdiğinin köyüne gitmişti. Oturup sohbete başladılar. Köylülerden biri vardı. Bu zatı merak etti… Zira onun, keramet sahibi bir büyük veli olduğunu söylemişlerdi kendisine. “Gerçekten böyle midir?” diyordu. Bir tabak “armutla” gitti o eve. Maksadı, imtihan etmekti bu … Devamını oku
Evliyanın büyüklerinden Behâeddîn-i Buhârî hazretleri, birkaç talebesiyle bir eve yemeğe gitmişlerdi. Sofra kuruldu. Büyük veli ve talebeleri sofraya oturdular. Ancak biri oturmadı. Mübarek zat; “Sen niçin sofraya gelmiyorsun?” diye sordu ona. O talebe dedi ki: “Bugün oruca niyet ettim.” “Farz orucu mu?” “Hayır, nafile.” “Öyleyse bozabilirsin evladım!.. Haydi gel, bizden … Devamını oku
Evliyanın büyüklerinden Behâeddîn-i Buhârî hazretlerinin, Emîr Hüseyin adında bir talebesi vardı. O, şöyle anlatıyor: Ben Kasr-ı ârifan’da çiftçilik yapıyordum. Fakat Müslümanlıkla, pek ilgim alakam yoktu… Tam bir cehalet içinde geçiriyordum ömrümü. Hayatı, yiyip içip yatmaktan ibaret zannediyordum. Behâeddîn-i Buhârî hazretleri; bizim mahallemizde ikamet ederdi. Sık sık karşılaşıyorduk. Bana bakıp, … Devamını oku
Evliyanın büyüklerinden Behâeddîn-i Buhârî hazretleri zamanında bir Müslüman, bu büyük velinin ismini işitti. Merak edip görmek istedi. Ve bir gün huzuruna gidip; “Efendim, sizi duydum, ama ziyarete gelmekte biraz geciktim; kusuruma bakmayın” dedi. Mübarek zat da; “Ama biz, öyle kolay kolay özür kabul etmeyiz. Bize ‘altın’ vermen lazım” buyurdu. Şaka yapmıştı. Adam … Devamını oku
Evliyânın büyüklerini sevenlerden biri anlatıyor: Bir gün Behâeddîn-i Buhârî hazretleri, bir grup insanla bir ırmak kenarında sohbet ediyor, cemaat hayranlıkla onu dinliyordu… Dinleyenlerden birkaçı, büyüklüğüne inanmıyorlardı bu zatın. Onlardan biri; “Efendim, önceki veliler ne güzel keramet gösterirlermiş… Keşke zamanımızda da öyle veliler olsaydı da, o kerametleri biz de görseydik” deyiverdi. Büyük veli, … Devamını oku
Evliyanın büyüklerinden Behâeddîn-i Buhârî hazretlerini çok seven bir talebesi şöyle anlatıyor: “Ben hocamı tanımadan önce dinimi bilmiyor, bu sebeple günahlar içinde yüzüyordum. Hocamın ismini duydum… Bir tanıdığım, bana; ‘Behâeddîn-i Buhârî isminde bir velî zât var ki, sohbeti çok faydalı ve tatlı’ dedi. Ben bu ismi işittim. Ve görmek istedim. Zira âşık olmuştum. … Devamını oku
Behâeddîn-i Buhârî hazretleri anlatıyor: Bir kış günü “aşk-ı İlâhî” kapladı beni. Kendimden geçmiş hâlde dağlara çıktım. Yalın ayak baş açık dolaştım. Ayaklarım yarılıp parçalandı ve delinip, kanlar aktı dikenlerin yerlerinden! Bu hâldeyken; “Gideyim, hocam Emîr Külâl’in dizi dibinde oturup sohbetini dinleyeyim” diye düşündüm… Ve koşup katıldım o feyzli sohbetine. … Devamını oku
Behâeddîn-i Buhârî hazretleri şöyle anlatıyor: Tasavvufa girdiğim ilk günlerde sohbet eden iki mümin görseydim, dinlerdim onları. Ahiretten, ölümden bahsediyorlarsa ferahlardım. Dünyalık konuşurlarsa beğenmez, terk ederdim o yeri. Bir gün kumarhaneye düştü yolum. İki kişi, kendilerinden geçmiş hâlde kumar oynuyorlardı… Onları takip ettim. Birisi hep kaybediyordu. Yine de vazgeçmiyordu. … Devamını oku
Behâeddîn-i Buhârî hazretleri anlatıyor: Gençliğimde mübarek bir zatla yakınlığım olmuştu… Kendisine dedim ki: “Bana nasihat edin.” Cevaben “Nefsin sana düşmandır. Dikkat et, günahlar karşısında seni mağlup etmesin. Bu yolda asıl maksat; nefsi temizlemektir” dedi. Hoşuma gitti. Ve kendisine; “Efendim, teveccüh buyurun da bu işi yapmam kolay olsun” dedim. “Öyleyse insanlardan … Devamını oku
Evliyânın büyüklerinden Behâeddîn-i Buhârî hazretlerinin annesi şöyle anlatıyor: Oğlum Behâeddîn dört yaşındaydı ki, kerâmetleri görülürdü zaman zaman. Bir ineğimiz vardı. Yavru yapacaktı. Doğurmasına bir ay vardı ki, oğlum Behâeddîn, bana; “Anneciğim! Bu inek beyaz başlı bir yavru doğuracak” dedi. Aradan üç ay geçti… O inek doğurdu. Buzağı, beyaz başlıydı gerçekten. … Devamını oku
Buhâra’da Kasr-ı ârifân diye bir köy vardı ki, Behâeddîn-i Buhârî hazretleri bu köyde doğmuş olup, kabr-i şerîfi de bu köydedir. Muhammed Bâbâ Semmâsî hazretleri bu köyden geçseydi; “Bana, burada güzel bir koku geliyor. Bu köyden çok büyük bir evliyâ zât çıkar ve bütün cihana feyiz saçar” derdi. Bir müddet geçti. O zât dünyâya geldi. … Devamını oku
Bağdat’ta yetişen Alî Bekkâ hazretleri, evliyânın büyüklerindendir… O devirde bir genç, İslâmiyeti öğrenmek istiyordu. Bir gece yattı. Ve uyumadan; “Yâ Rabbî! Ben dînimi doğru öğrenmek istiyorum, bana yardım et” diye duâ etti. O gece rüyâ gördü. Nûr yüzlü bir ihtiyar, O gence sordu ki: “Sen dînini mi öğrenmek istiyorsun evlâdım?” … Devamını oku