Belh şehrinde yaşayan Şakîk-i Belhî hazretlerinin huzûruna, çok zengin biri geldi bir gün. Ve edeple arz etti: “Efendim bir istirhamım olacak.” “Buyur kardeşim.” “Estağfirullah. Mâlumunuz, benim bir hayli malım var.” “Evet, biliyorum.” “Sizinse pek yok efendim.” “Evet, öyle.” “İzninizle, zât-ı âlinizin her ihtiyâcını ben karşılayayım. Bu arada duânızı da … Devamını oku
Kuzey Afrika’daki evliyânın büyüklerinden Ahmed-es Senûsî hazretlerinin talebesinden birkaçı, bir gün huzûruna gelip; “Hocam! Filân yerde bir büyük zât var… Fazîlet ve kerâmet sâhibi bir velî olduğunu söylüyorlar. Ziyâretine gidelim mi?” dediler. “Olur, gidelim” buyurdu. Ve kalkıp birlikte gittiler. O beldeye vardıkları anda o kişi de karşıdan onlara doğru geliyordu… Gençler onu gösterip; … Devamını oku
Kuzey Afrika’da hizmete başlayan evliyânın büyüğü Ahmed-es Senûsî hazretlerine komşu bir genç vardı ki, gününü gün eden, nefsinin esiri bir kimse idi. Habersizdi İslâmiyetten. Bir gece rüyâ gördü. Yaşlıca bir zât geldi. Ve ona seslendi ki: “Kalk yâ filân!.. Abdestini al ve namazını kıl.” Baktı o seslenen kişiye. Nûr yüzlü birisiydi. … Devamını oku
Sarı Saltuk Dede, İznik ilinin mânevî kumandanlarından olup, kabr-i şerîfi, İznik’te, Lefke kapısı dışındadır. Ahmed Yesevî hazretlerinin yetiştirdiği Hak âşıklarındandır bu zât. Mücâhit Gâzidir. Bir kumandandır. Hocası çağırdı bir gün: “Saltuk Mehmed’im!..” Koşup geldi hemen: “Emredin hocam.” Ona sevgiyle baktı. Ve kendisine “Seni Rum diyarına saldım. Var git, o … Devamını oku
Saîd bin Cübeyr hazretleri, Kûfe’de yetişen müctehid imâmlardan olup, kabr-i şerîfi Vâsıt şehrindedir. İlmiyle âmil idi. Günahlarını düşünürdü. Gece gündüz ağlardı! Çok ağlamasından, gözlerinin görmesi azalmıştı… Gece Kur’ân-ı kerîm okurken bir azap âyetine rastlasa onu tekrar tekrar okur, hıçkıra hıçkıra ağlardı! Bir gece kalktı. Namaz kıldı ve; “Ey mücrimler! … Devamını oku
Saîd bin Cübeyr hazretleri, Kûfe’de yetişen müctehid imâmlardan olup, kabr-i şerîfi Vâsıt şehrindedir. Meşhur Haccac; “Saîd bin Cübeyr’i acele bulup bana getirin!” diye emretti. Maksadı, öldürmekti! Adamları aramaya çıktılar. Onu secdede buldular. Ve emri bildirdiler. Cevâben “peki” dedi. Sonra yola koyuldular. Nihâyet akşam oldu. Geceyi bir … Devamını oku
Hindistan evliyâsından Nizâmeddîn Evliyâ hazretleri zamânında Nasîrüddîn-i Mahmud” adında biri vardı ki, küçük yaşta kaybetmişti babasını. Annesi ilgilendi onun yetişmesiyle. Derken Nizâmeddîn Evliyâ’yı gördü. Ve açıldı kalp gözü. Zîra o, tek bir “nazar” etmişti. Hem acıyarak. Ve bir kerecik. İşte ne olduysa o anda oldu. O nazarla kiri pası temizlendi … Devamını oku
Evliyânın büyüklerinden olan ve İstanbul’da medfun bulunan Mehmed Emîn Tokâdî hazretleri, bir gün sevdiklerine şunu anlattı: Mahşer günü birtakım insanlar Arş’ın altında gölgelenirler. Onlar için azap korkusu yoktur. Diğer ümmetler onları görünce meleklere sorarlar: “Bunlar peygamber midir?” “Hayır.” “‘Evliyâ mıdır?’’ “Hayır.’’ ‘‘Peki, kimdir bunlar?’’ “Onlar ne peygamberdir, ne … Devamını oku
7 Mazhar-ı Cân-ı Cânân hazretleri, evliyânın büyüklerindendir. Bir gün talebeyle sohbet ediyordu ki, bir “ihtiyar” geldi huzûruna. Ancak bozuk birisiydi. İnanmıyordu bu zâta. Talebe arasına geldi. Bu velîyi kastederek; “Bu hocanın hâlleri rahmânî mi, yoksa şeytânî midir?” deyiverdi. Gençler bunu duydular. Müteessir oldular. Büyük velî de üzülmüştü! … Devamını oku
Evliyânın büyüklerinden Mazhar-ı Cân-ı Cânân hazretleri, zaman zaman talebelerine ve bir kısım insanlara bâzı müjdeler verirdi. Buyurduğu şeyler de, aynen gerçekleşirdi. Ancak bâzıları vardı. İnanmazdı bu velîye. Yalanlarlardı bu büyük zâtı. Bir gün bir “müjde” verdi yine. Bâzıları yine inanmadılar. Ve kendisine; “Bu söylediğin şey imkânsız” dediler. Büyük … Devamını oku
Büyük velî Mazhar-ı Cân-ı Cânân hazretleri, bir gün bâzı talebeleriyle yolculuğa çıktılar. Bir miktar gittiler. Yorulup acıktılar. Ama çok yolları vardı daha. Yanlarında yiyecek de kalmamıştı. Ayrıca etrâfta bir ev de yoktu misâfir olmak için. Hiç tâkatleri kalmadı. Güçlükle yürüyorlardı. Bu iş nereye varacaktı? Talebeler; “Acabâ hocamız bu … Devamını oku
Büyük velî Mazhar-ı Cân-ı Cânân hazretleri henüz çocukken hidâyet nurları parlıyordu alnında. Ne zaman Ebû Bekr-i Sıddîk’ın ismini ansaydı, o anda karşısında görürdü kendisini. İmâm-ı Rabbânî hazretlerini düşünse onun rûhâniyeti gelirdi karşısına. Babası çok severdi onu. Bir gün ona bakıp; “Ey oğlum! Sen dünyâya gelince ben dünyâdan soğudum” dedi. On altı yaşındaydı… … Devamını oku
Kabr-i şerîfi Delhi’de bulunan Mazhar-ı Cân-ı Cânân hazretleri; İmâm-ı Rabbânî hazretlerini çok severdi. Bir gün bir dostu, Serhend’e gidiyordu. Sordu ona: “Serhend’e niçin gidiyorsun?” “İmâm-ı Rabbânî hazretlerinin mübârek kabr-i şerîfini ziyâret edeceğim” dedi. Ona ricâ etti ki: “Oraya varınca ‘Mazhar’ın size selâmları var’ der misin?” O kimse; “Başüstüne, söylerim” dedi. … Devamını oku