Çocukken belliydi…

Manisa’nın Akhisar ilçesi, Beyoba köyünde medfun bir Hak dostu var.   Hacı Bektaş Dede.   “rahmetullahi aleyh”   Bu zatın, ileride “yüksek bir veli” olacağı, daha çocukluğunda belliydi.   Şöyle ki;   Abdestsiz biri, onu kucağına almak istese, gitmezdi mesela.   Yine o doğduğunda ramazandı.   Gündüzleri süt emmezdi.   İftar olunca emerdi ancak.   … Devamını oku

Sevgi kimden?

Manisa velilerinden Derviş Ali Efendi “rahmetullahi aleyh” gizli Hak âşıklarından bir velidir.   Bir gün talebelerine;   “Beni seviyor musunuz çocuklar?” diye sordu.   Bir ağızdan cevap verdiler:   “Hem de çok seviyoruz efendim.”   Sordu yine:   “Peki bu sevgi kimdendir, benden mi, sizden mi?”   Talebeler önce durakladı.   Sonra cevapladılar:   “Bizdendir hocam.”   Bunun … Devamını oku

“Günâhın büyüğü küçüğü olmaz!”

Attâr Hoca “rahmetullahi aleyh” Manisa velîlerindendir… Sevenlerinden biri, köyünden çıkıp gitti bu zâtı ziyârete. Hediye olarak da, bir kap “pekmez” götürüyordu.   Bir müddet sonra dinlenmek için oturdu bir yerde. Sonra kalkıp yoluna devam etti.   Ama hediye pekmezi unutmuştu oracıkta.   Epey gittikten sonra hâtırladı. Ama geri de dönmedi. Nihâyet vardı mübârek zâtın huzûruna.   Attâr … Devamını oku

Onu tanımıyorlardı

Attâr Hoca “rahmetullahi aleyh” Manisa velilerindendir…   Kerametleri vardı.   Biri şöyle:   Bu zat bir cami yaptırmak istedi bu yörede. Bu camide hem namaz kıldıracak, hem de İslamiyet’i anlatacaktı Allah’ın kullarına.   Ve başladı inşaat.   Ancak valinin adamlarından biri, mâni olmak istedi bu hayırlı işe.   Ama muvaffak olamadı.   Çünkü tanımıyordu onu.   … Devamını oku

Çünkü onu tanımıyorlardı

Attâr Hoca “rahmetullahi aleyh” Manisa velilerindendir…   Kerametleri vardı.   Biri şöyle:   Bu zat bir cami yaptırmak istedi bu yörede. Bu camide hem namaz kıldıracak, hem de İslamiyet’i anlatacaktı Allah’ın kullarına.   Ve başladı inşaat.   Ancak valinin adamlarından biri, mâni olmak istedi bu hayırlı işe.   Ama muvaffak olamadı.   Çünkü tanımıyordu onu.   … Devamını oku

Şunu imtihan edeyim

Hacı Sütçü Dede “rahmetullahi aleyh”, Manisa’da yetişen Allah adamlarındandır.   Keramet ehli idi.   Yani bir “veli” idi.   Ama bir müderris, bu zatın büyüklüğünü bilmiyor, alelade bir kimse sanıyordu.   İnsanların akın akın ona gittiğini görünce şüphelendi.   Kendi kendine;   “Bir gideyim. Şunu imtihan edeyim. Bakalım ilmi olan biri midir?” dedi.   Fıkıhtan çok … Devamını oku

Dedikodu, iftira, yalan

Revak Sultân “rahmetullahi aleyh” Manisa’da yaşayan bir velidir. Köylerin birinde bir fitne ve dedikodu başladı bu zat hakkında.   Sonra birini gönderip;   “Git söyle ona. İnsanları aldatmasın!” dediler.   Adam dergâha geldi.   Oturdu bir kenarda.   Revak Sultân sohbet ediyordu o sırada.   O kimseyi gördü.   Cemaate dönüp;   “Kardeşlerim! Bir Müslüman hakkında bilmeden … Devamını oku

“Beni Allah’a hibe edin!”

Revak Sultân “rahmetullahi aleyh” Manisa’da yaşıyan bir velîdir. Gençliğinde bir “ilim sevdâsı” sardı onu.   Kalbi, “ilim aşkı” ile yandı tutuştu âdeta.   Bir gün, anne babasına; “Beni Allaha hibe edin. Gidip Onun dînini öğrenip döneyim!” dedi.   Onlar da sevinip;   “Peki oğlum! Var git, ilim öğren!” dediler. O gün çıktı Manisa’dan. Ancak bir müddet sonra dönüp geldi.   … Devamını oku

“En akıllı insan kimdir efendim?”

Manisa’da medfun bulunan Hak dostlarından İshak Çelebi “rahmetullahi aleyh”, Peygamber âşığı bir zâttı. Sevgili Efendimizi “aşk derecesinde” seviyordu.   Bir sene geldi yine, depreşti bu sevgisi.   Hazırlığını yapıp çıktı yola.   Nihâyet vardı kutlu beldeye. Fevkalâde bir edeple mescitten içeri girdi…   Ve kabr-i şerîfe yaklaşıp;   “Esselâmü aleyke yâ Resûlallah!” dedi.   Kabr-i seâdetten o an cevap geldi:   … Devamını oku

O suçsuzdur, serbest bırak!

Terzizâde Ahmed Efendi, Manisa velîlerindendir. Türbesi, Manisa’nın Ege Mahallesi, Sevinç Sokağı’nda olup, duâsı makbûl bir zâttı.   İnsanlar, “onun hürmetine” diye duâ edince muradına kavuşurlardı.   Şöyle ki;   Sevdiklerinden birini, vâli hapsetti bir gün. Hâlbuki hiçbir suçu yoktu adamcağızın.   Garip, hapishânede açtı ellerini ve “Yâ Rabbî! Ahmed Efendi’nin hürmetine kurtar beni bu zindandan” diye yalvardı.   Aradan … Devamını oku

“Kibirden çok sakınınız!”

Şeyh Ahmed hazretleri “rahmetullahi aleyh, Akhisar toprağını nurlandıran büyüklerdendir. Kerâmetleri vardı.   Biri şöyle meselâ;   O devirde Molla Ahmed adında, ilmiyle mağrur bir kimse vardı. Kibrinden dolayı çekemezdi bu zâtı.   Bu “mağrur” adam, çıktı bir gün evden.   Ve tuttu dergâhın yolunu. Aklı sıra imtihan edecekti bu zâtı. Dergâhın kapısına varınca, iki talebe gördü kapıda. … Devamını oku

Seven, sevdiğinde kusûr göremez!

Şeyh Ahmed Efendi, rahmetullahi aleyh, gönül ehli bir zâttı. Kabri, Manisa-Akhisar’dadır.   O, gençliğinde gününü gün eden bir kimseydi.   Ancak on beş yaşına girer girmez bir gece rüyâ gördü.   Gâipten bir ses;   “Kalk yâ Ahmed!” diye seslendi ona.   O anda uyandı.   Ve işitti aynı sesi:   Diyordu ki:   “Kalk abdest al ve … Devamını oku

“Gerçek mümin, mütevâzı olur…”

Manisa-Akhisar’da, bir câmi avlusundaki kabristanda Allah dostlarından bir kişi yatıyor…   Şeyh Ahmed Efendi “rahimehullahi teâlâ”…   O devirde bir Müslüman, her nasılsa iftirâya uğradı.   Ve hapse atıldı.   Mübârek zât hâdiseyi öğrendi.   Ve vâliye gidip;   “Filân iftirâya uğramış, onu serbest bırakırsan, iyi olur” buyurdu.   Vâli “peki” dedi.   Ve söz verdi.   Ama … Devamını oku