Kabr-i şerîfi Delhi’de bulunan Mazhar-ı Cân-ı Cânân hazretleri; İmâm-ı Rabbânî hazretlerini çok severdi. Bir gün bir dostu, Serhend’e gidiyordu. Sordu ona: “Serhend’e niçin gidiyorsun?” “İmâm-ı Rabbânî hazretlerinin mübârek kabr-i şerîfini ziyâret edeceğim” dedi. Ona ricâ etti ki: “Oraya varınca ‘Mazhar’ın size selâmları var’ der misin?” O kimse; “Başüstüne, söylerim” dedi. … Devamını oku
Evliyânın büyüklerinden Mazhar-ı Cân-ı Cânân hazretleri, üstâdı Seyyid Nûr’dan feyiz alarak tasavvufun en yüksek zirvesine yükseldi.Bir gece rüyâsında;“Ey Mazhar! Seninle yapacak çok işimiz var” denildi kendisine.Bunu merak etti…Ve düşündü ki;“Ne gibi bir iş bu?”Böyle düşünürken “İnsanların hidâyete kavuşmaları, senin vâsıtanla olacak!” dediler.Hocası onu çok severdi.Bir gün kendisine bakıp;“Ey Mazhar! Senin Allah ve Resûlüne karşı çok … Devamını oku
Büyük velî Mazhar-ı Cân-ı Cânân hazretlerinin vefâtı yaklaştı. İnsanlar akın akın sohbetine geliyordu o günlerde. Bir talebesi geldi. Ve huzûruna girip; “Efendim, izin verirseniz köyüme gitmek istiyorum” dedi. Büyük velî ona baktı. “Selâmetle git… Bir daha görüşemeyiz” buyurdu. Bu sözü duydular. Ve çok ağladılar! Vefâtı iyice yaklaşmıştı. Talebeyi … Devamını oku
Evliyânın büyüklerinden Mazhar-ı Cân-ı Cânân hazretleri, yediği lokmalarda titiz davranırdı. Şüpheli yemeği yemezdi. Bir gün bir “ekmek” verdiler ona. Allah’tan gâfil birinin ekmeğiydi. Alıp bilmeyerek yedi. Ama fark etti gerçeği. Kalbinin karardığını hissetti. O gâfilin zulmeti bastı kendisini. Çok pişmân oldu. Ve tövbe istiğfâr etti. Yalvardı … Devamını oku
Kabr-i şerîfi Delhi’de bulunan büyük velî Mazhar-ı Cân-ı Cânân hazretleri, bir gün şunu anlattı sevdiklerine; Resûlullah Efendimiz bir gün bir kabîleye vardı. Yahûdîler toplanmış. Tevrat okuyorlardı. Resûlullah gelince okumayı kestiler. Efendimiz sordu: “Niçin sustunuz?” Kimseden ses çıkmadı. Nûr yüzlü bir “ihtiyar” kalktı: “Ben söyleyeyim mi?” “Peki sen söyle.” … Devamını oku
Evliyânın büyüklerinden Mazhar-ı Cân-ı Cânân hazretleri, birkaç talebesini yanına alıp kabristana gitmişti bir gün. Kabir ziyâreti yapacaklardı. Bir kabrin başında oturdu. İçeriye teveccüh eyledi. Merak etmişti. Nîmet mi var acabâ? Yoksa azap mı? Bunu anlamak istiyordu. Hak teâlâ lütfetti. Kaldırdı gözünden perdeyi. Böylece kalp gözüyle gördü kabirdeki … Devamını oku
Evliyânın büyüklerinden ve kabr-i şerîfi Delhi’de bulunan Mazhar-ı Cân-ı Cânân hazretlerinin, üstâdına olan sevgisi fevkalâde çoktu. Bir gün dergâha geldi. Ve sevdiklerine; “Her neye kavuştuysam hocamın sâyesinde kavuştum. Bir mümin ne kadar çok ibâdet etse de Allah’ın rızâsına ermesi yine zordur” buyurdu Ve ilâve etti: “Ama bir ‘Allah dostu’na muhabbet beslerse o zâtın … Devamını oku
Evliyânın büyüklerinden Mazhar-ı Cân-ı Cânân hazretlerinin her duâsı kabul olurdu… Sevdiği bir dostu vardı. Bir gün huzûruna geldi. “Efendim, ne olur, bir duâ edin de Hak teâlâ bana bir oğul versin” diye yalvardı. Büyük zât severdi onu. O da buna güvenerek büyük velînin kaftanına yapışıp; “Efendim, Vallâhi bana bu konuda ‘bir müjde’ … Devamını oku
Evliyânın büyüklerinden ve kabr-i şerîfi Delhi’de bulunan Mazhar-ı Cân-ı Cânân hazretleri anlatıyor: Yaşım on sekizdi. Bir arkadaşım “Seyyid Nûr”dan bahsetti bana. Ben bu ismi işittim… Kalbime bir hâl oldu. Elimde olmadan sevdim onu. Kalbim onun sevgisiyle doldu. büyük sevinç kapladı içimi. Henüz onu görmemiştim. Ama kalbim tutulmuştu. Artık … Devamını oku
Evliyânın büyüklerinden ve kabr-i şerîfi Delhi’de bulunan Mazhar-ı Cân-ı Cânân hazretleri; dünyâ düşkünleri ile görüşmezdi. Kaçardı onlardan. Birinden “hediye” gelseydi kabul edip aldığı nadir olurdu… Alsa da kullanmazdı. Muhtaçlara verirdi. Zamânın pâdişahı da onu tanırdı. Birisiyle bu zâta; “Allah bana, geniş mülk nasip etti. Mübârek hâtırınızdan her ne ki, geçiyorsa emredin, … Devamını oku
Aslen Mervli olup Basra’da yaşayan Mansur bin Ammâr hazretlerinin zamânında bir zengin vardı ki, devamlı içki içip eğlenirdi. Bir gün kölesine “dört gümüş” verip “Git bana meze al” dedi. Kölesi “peki” dedi. Ve çıktı evden… Çarşıya giderken bir “kalabalık” gördü. Bir kişi sohbet ediyor, halk dinliyordu. Bu zât, Mansur bin Ammâr hazretleriydi. Ayaküstü dinledi. Büyük haz … Devamını oku
İbrâhim Havvâs hazretleri Bağdat’ta yaşayıp, Rey şehrinde vefât etti. Bir gün biri sordu ki: “Îmânın esâsı nedir?” O kişiye baktı. “Bu, anlatmakla olmaz. Yaşamakla olur. Ben Mekke’ye gidiyorum. Sen de gel. Yolda cevâbını öğrenirsin” buyurdu. Adam “peki” dedi. Ve birlikte yola çıktılar… Yemekleri gâipten geliyordu… Derken önlerine bir “çöl” çıktı. … Devamını oku
İbrâhim Havvâs hazretleri Bağdat’ta yaşayıp, Rey şehrinde vefât etti. Bir gün Ravda-yı mübâreki ziyârete giderken çölde “vahşî hayvanları” gördü ki, susuzluktan tâkatları, güçleri kalmamıştı. Acıdı onlara. Bir şeyler yapmalıydı… Bir kayaya hafifçe dokundu. Allah’ın izniyle “su” fışkırdı kayadan. Çölde susuz kalmış ne kadar hayvan varsa ânında oraya üşüştüler. Ve … Devamını oku