Ahmed Sarban hazretleri, Hayrabolu’da doğdu, orada vafat etti.
O devirde bir vâli vardı.
Fakîr halka zulmederdi.
İşte o günlerde bu zât geldi o beldeye. Halk onu görünce hemen etrâfını sarıp “Tam zamânında geldiniz efendim” dediler.
Büyük velî sordu:
“Hayrola, ne oldu?”
Köylüler vâlinin zulümlerini anlatıp “Ne yapmamızı tavsiye edersiniz?” diye sordular.
Celâllendi mübârek!
Çatıldı kaşları hemen.
“İçinizde cesur biri var mı?” diye de sordu onlara.
Bir genç ileri çıkıp;
“Emredin hocam, ne gerekiyorsa ben yaparım” dedi.
Mübârek sevindi.
Ve buyurdu ki: “Pekâlâ, sen şimdi o vâliye git ve (Bu yaptığın zulümden vazgeç! Yoksa sen bilirsin!) diye söyle ona.”
Genç, “peki hocam” dedi
Ve vâlinin karşısına geçip;
“Ey vâli! Bu yaptığın zulümden vazgeç, yoksa sen bilirsin” dedi.
Vâli fenâ hâlde korktu!
Titremeye başladı!
Ve “Hayhay, bundan sonra kimseden ağır vergiler almayacağım. Aldıklarımı da iâde edeceğim” dedi.
Köylü çıkıp gitti.
Vâli ise içinden;
“Allah Allah! Kimdi bu adam?” dedi.
Kalktı, düştü genç köylünün ardına.
Çünkü onu, bir “Allah adamı”nın gönderdiğini tahmin etmişti.
Gidip buldu bu büyük zâtı.
Elini öpüp “talebesi” oldu aynı gün.
Abdüllatif Uyan