Abdüllatif Uyan

Hindistan evliyâsından Alâüddîn-i Sabîr hazretleri zamânında, Hindistan’da Ganj Nehri’nin üzerine bir “kanal” yapılması düşünülmüştü. İstişâreler yapıldı. Sonra karar verildi. Ve başladı hazırlıklar. Önce bir plân yaptılar. Bu plâna göre, bu zâtın dergâhından geçiyordu kanal. Bunun için de yıkılması gerekiyordu dergâhın. Müslümanlar râzı olmadılar. Karara da mâni olamadılar. Bir ingiliz mühendise verilmişti inşaat. Yâni o yaptıracaktı. Ve çalışma başladı. Çadırını, … Devamını oku

Kâfirlerden bir “zâlim”, bir grup askeriyle Hindistan evliyâsından Alâeddîn Sabîr hazretlerinin dergâhını yıkmaya geldi bir gün. Zîra bilmiyordu bu zâtın büyüklüğünü. Emrette askerlerine; “Çabuk yıkın şurayı!” O anda askerlerin gözleri “Kör” oldu. Hemen anladı hatâsını. Vazgeçti yıkma fikrinden. Ve gelip özür diledi Hak’ın bu “Velî”sinden. O affedince açıldı askerlerin gözleri. Ve toptan “talebesi” oldular bu büyük velînin. ● ● ● Bu zât, bir … Devamını oku

Hindistan evliyâsından Alâüddîn-i Sabîr hazretleri “rahmetullahi aleyh” vefât edince orada bâzı hâdiseler vukû buldu Şöyle ki; Bir zaman sonra mübârek kabri kaybolup belirsiz hâle geldi. Aradan yıllar geçti. Bir gün kâfirlerden biri o yerlerden geçiyordu ki, bu yeri çok “parlak” ve “nûrlu” gördü ileriden. Merak edip yaklaştı. Mezar kalıntıları gördü. Kendi kendine; “Bu, bir Müslüman … Devamını oku

Hindistan evliyâsından Alâüddîn-i Sabîr hazretlerinin en büyük talebesi Şemseddîn-i Türkî idi. Bu zât, Kalyar fâciasından yedi sene sonra “on kişiyle” birlikte Acühan beldesine geldi. Maksadı, Ferîdüddîn Genc-i Şeker hazretlerini görmekti. Görüşüp tanıştılar. Genc-i Şeker hazretleri, Şemseddîn-i Türkî’ye “Siz gidip Alâüddîn-i Sabîr’e teslim olun” buyurdu. Onlar “peki” dediler. Ve o gün yola çıktılar. Kalyar’a geldiklerinde Alâüddîn-i … Devamını oku

Hindistan evliyâsından Alâüddîn-i Sabîr hazretlerinin babası vefât edince maddî sıkıntıya düştüler. Annesi, kimseye belli etmedi bu sıkıntılarını. Alâüddîn sâdece “Su” içer, üç günde, bir lokma “Ekmek” yerdi. Bir gün açlıktan bunaldı. Ve annesinden yiyecek bir şey istedi. Evdeyse yemek yoktu. Pişecek şey de yoktu. Kadıncağız, tencereyi “Su” ile doldurup koydu ateşe. Yemek pişirir gibi göründü. … Devamını oku

Hindistan evliyâsından Alâüddîn-i Sabîr hazretlerinin babası, Şâh Abdürrahîm adında sâlih bir Müslümandı. Bir gün hastalandı. Ve gittikçe de arttı. Midesine kuvvetli bir “ağrı” girmiş, ev halkı endîşeye kapılmıştı bu yüzden! Komşular öğrendiler. Ve ziyâretine geldiler. Onun “çok hasta” olduğunu görünce, tesellî eylediler. Alaaddîn küçüktü. Henüz beş yaşındaydı. Gelenler ona bakıp; “Alaaddîn, senin duân kabul olur. … Devamını oku

Hindistan evliyâsından Alâüddîn-i Sabîr hazretlerinin kalbi, “Allah aşkıyla” yanıyor, ne duâ etse kabul oluyor, kuşlar, hayvanlar hizmetine koşuyorlardı. Henüz anne karnındayken bile garip hâlleri görülürdü. Nitekim annesi; “Ona hâmileyken her gün evimize semâdan (nûr) iner, oğlum meleklerle konuşurdu” demiştir. Derken doğum vakti geldi. Ebenin eli ona dokundu. Kadın, titremeye başladı. “Neler oluyor?” derken, annesi “Korkma, … Devamını oku

İstanbul’da yetişen velîlerden Abdülehad Nûrî hazretleri devrinde vezîrlerden biri, bir kese “altın” alıp hediye etti bu büyük velîye. Sonra da böbürlendi. İçinden “Bu kadar kıymetli hediyeyi kimse veremez” dedi. Büyük velî bunu sezdi. Ve o vezîre; “Bu altınlarla mı bize minnet ediyorsun. Bunlar, bizim gözümüzde topraktan farksızdır” buyurdu. Sonrası mâlûm. Altınlar “toprak” oldu. ● ● … Devamını oku

Sesli DinleYour browser does not support the audio element. İstanbul’da yetişen velîlerden Abdülehad Nûrî hazretleri zamânında bir kadı, yâni hâkim vardı. Evi, bu velînin evinin yanındaydı. Ve onu çok seviyordu. Bir gün nefes nefese geldi bu zâta: “Hocam duânıza muhtâcız.” “Hayrola, ne oldu?” “Oğlumuz tâuna yakalandı. Duâ edin de kurtulsun.” Büyük velî; “Ben âciz bir kulum. Allahın … Devamını oku

İstanbul’da yetişen velîlerden Abdülehad Nûrî hazretleri bir gün talebelerine şöyle seslenir: “Üsküdar’da görülecek bir işimiz vardır. Hanginiz bu işi yapar?” Talebeden ses çıkmaz. Çünkü denizde çok şiddetli “fırtına” vardır. Öyle ki, dalgalar, “sıra dağlar” gibi kıyıya çarpar. Bu yüzden çalışmaz kayıkçılar. Talebeler bunu bilir, hemen “peki” diyemezler. Ama içlerinde bir genç, “Başüstüne hocam” der. Büyük … Devamını oku

İstanbul’da yetişen Velîlerden Abdülehad Nûrî hazretlerinin talebesinden bir Sâdık Efendi vardır. Bu kişi, Beytullaha gitmek ister bir ara. İzin alıp düşer yollara. Ama bir şey çeker dikkatini. Şöyle ki; Her tehlike ânında Abdülehad Nûrî hazretlerini görür yanında. Nihâyet Kâbe’ye varır. Fakat o da ne? Hocası da yanındadır. Şaşkınlığı daha artar! Gerekli ziyâretleri yapar. Geri dönüp … Devamını oku

Abdülehad Nûrî hazretleri, İstanbul’da yetişen büyük velîlerdendir. Hâl ehli olup kerâmetleri anlatılır halk arasında. Bu zât, Peygamber Efendimizden mânevî emir alıp, Midilli’ye gider. Orada yetmiş kişi vardır. Hepsi de gayrimüslimdir. Bu zâtı görünce kalpleri değişir, hepsi îmânla şereflenirler. Sonra İstanbul’a döner. Sultânahmet, Bayezit ve başka büyük câmilerde vaaz edip halkı irşâd eder. Nihâyet vefâtı yaklaşır. O … Devamını oku

Ahmed Sarban hazretleri, Hayrabolu’da doğdu. Bu zâtın “huysuz” bir hanımı vardır. Geçimsiz mi geçimsiz. Ziyârete gelenleri azarlar. “Siz bu heriften ne bekliyorsunuz?” der ve kovalar. Talebeler bu hâle üzülür! Aralarında konuşur ve; “Ne hikmeti var ki, hocamız bu kadının derdini çekiyor?” derler. Büyük zât bunu anlar. Çağırır onları yanına. Ve “Evlâtlar! İyi huyluyla geçinmek mârifet … Devamını oku