Endülüs’te yetişen âlimlerden. Künyesi Ebü’l-Hasen’dir. İsmi, Ali bin Muhammed bin İbrâhim bin Abdurrahmân bin Dahhâk el-Fezârî olup, İbn-ül-Mukrî diye tanınmıştır. Doğum târihi kat’î olarak bilinmemekte olup, 557 (m. 1162) senesinde Gırnâta’da vefât etti. 552 veya 553 senelerinde vefât ettiği de rivâyet edilmiştir. Fıkıh, hadîs, kelâm ve başka birçok ilimde derin âlim idi.
Ebü’l-Kâsım bin Verd, Ebû Muhammed bin Semmâk, Ebû Muhammed bin Adiyye, Ebû Mervân bin Merre ve başka âlimlerden ilim öğrendi. O yüksek âlimlerden öğrendiği ilimden, insanların istifâde etmesi için büyük gayret gösterdi. Bu husûsta birçok kıymetli kitap yazarak insanlara fâideli olmaya çalıştı.
Ebü’l-Kâsım Gâfikî ( radıyallahü anh ) diyor ki; “Ali bin Muhammed el-Fezârî ( radıyallahü anh ) fakîh (fıkıh âlimi) muhaddis (hadîs âlimi) idi. Gırnata’da bir müşkili bulunanlar kendisine danışır, istişâre ederlerdi. Rivâyeti sağlam bir zât idi. Kelâm ilminde de çok yüksek idi. Din düşmanlarına, İslâmiyete saldıranlara kuvvetli ve te’sîrli cevaplar vererek onları sustururdu.”
Daha çok kitap yazmak sûretiyle, kalemle İslâmiyete hizmet eden bu âlim, çeşitli ilimlere âit birçok eser yazmıştır. Bu kıymetli eserlerinden ba’zılarının isimleri şunlardır: Es-Sedâd fî şer-ir-reşâd, Medârik-ül-hakâik, Netâic-ül-efkâr, Tenbîh-ül-müteallimîn, Kitâb-ül-Îsâr, Şerh-ül-mübhemât, Şemâil-ün-Nebî ( aleyhisselâm ).
¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾
1) Mu’cem-ül-müellifîn cild-7, sh. 177
2) Keşf-üz-zünûn cild-2, sh. 1059
3) Ed-Dîbâc-ül-müzehheb sh. 210
ALİ BİN MUHAMMED EL-FEZÂRÎ