Hadîs âlimlerinden ve evliyânın büyüklerinden. İsmi, Ahmed bin Ebi’l-Hayr Mensûr eş-Şemâhî es-Sa’dî’dir. Meşhûr bir kabile olan Sa’d aşiretine mensûp olmakla Sa’dî ve Hadramût ehlinden Semahoğullarına mensûp olmakla da Şemâhî diye nisbet edilmiştir. Babası Ebü’l-Hayr Mensûr, Yemen beldelerinden Zebîd’de fıkıh ve hadîs âlimi idi. Ahmed eş-Şemâhî ( radıyallahü anh ), Allahü teâlâyı tanıyan âriflerin büyüklerinden ve âlimlerin önde gelenlerinden idi. Hadîs âlimlerinin reîsliği, babasından sonra kendisine geçti, İlminin çok fazla olması ile birlikte, doğru ve güzel hâller, kerâmetler sahibi yüksek bir zât idi. Allahü teâlâya, Resûlullaha ( aleyhisselâm ) ve bu yolun büyüklerine olan muhabbet ve bağlılığı pekçok idi. İmâm-ı Yâfiî ( radıyallahü anh ) târihinde şöyle anlatıyor: “Sâlihlerden bir zât, rü’yâsında Resûlullah ( aleyhisselâm ) efendimizi gördü. Yanlarında birisi vardı. Sevgili Peygamberimiz ( aleyhisselâm ) rü’yâyı gören kimseye; “Bunu tanıyor musun?” diye sordu. O da; “Hayır yâ Resûlallah” dedi. O zaman; “Bu, sünnetime sarılan, yolumdan ayrılmayan Ahmed bin Ebi’l-Hayr’dır” buyurdu.
Ahmed bin Ebi’l-Hayr es-Sa’dî hazretleri, 729 (m. 1329) senesinde vefât etti. Kabrinden gökyüzüne doğru nûr yükselirdi. Kabrini ziyâret edenler bu nûru görürlerdi.
¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾
1) Câmi’u kerâmât-il-evliyâ cild-1, sh. 317
AHMED BİN EBİ’L-HAYR EŞ-ŞEMÂHÎ ES-SA’DÎ