Hadîs ve Hanbelî mezhebi fıkıh âlimi. Künyesi Ebü’l-Ferec olup ismi, Abdurrahmân bin Abdülmün’îm bin Ni’me bin Sultan bin Sürûr bin Râfi bin Hasen bin Ca’fer el-Makdîsî en-Nablûsî’dir. 594 (m. 1197) senesi Aşure günü doğdu. 656 (m. 1258) senesi Zilka’de ayında Nablus’da vefât etti.
Abdurrahmân bin Abdülmün’îm. Kudüs’de, Ebû Abdullah İbn-ül-Bennâ’dan hadîs-i şerîf dinledi ve rivâyette bulundu.
Eş-Şerîf İzzüddîn onun hakkında; “O, fazilet sahibi bir zât idi” demektedir.
Abdurrahmân el-Makdisî, bir şiirinde özet olarak şöyle der: “Ey ilim öğrenmek isteyen kişi! Hadîs-i şerîf ilmi en üstün ve kıymetli bir ilimdir. Onu öğrenmekle feyz ve berekete kavuşulur. Öyle kıymetli bir ilimdir ki, meselâ fıkıh ilmi onun üzerine bina edilmiştir. Hadîs ilmi kaynaktır. Hükümler ondan çıkar. Nasıl üstün olmasın ki, o ilim olmasaydı, kurtuluş yolları nasıl aydınlanırdı. Hidâyete nasıl kavuşulurdu. O ilim gibi, o ilme sahip olan muhaddisler de çok kıymetlidir. Onları seven ol, yarın kurtulasın. O ilim, âlimleri koruyucudur. Onlar, bu ilmi öğrenmek için yerlerinden, yurtlarından ayrılıp, diyar diyar gezdiler. Hiç yerinde oturanlarla, bunlar bir olabilir mi? Onlara bir denk, bir benzer bulunamaz; faziletleri apaçıktır.”
¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾
1) Zeyl-i Tabakât-ı Hanâbile cild-2, sh. 266
2) Şezerât-üz-zeheb cild-5 sh. 278
ABDURRAHMÂN BİN ABDÜLMÜN’ÎM EL-MAKDİSÎ