Bir delikanlı çok ağır hastalanmış. Hiçbir doktor, hiçbir ilaç fayda vermiyormuş. İmam-ı Rabbani hazretlerine mektup yazmış. Mübarek, mektubu okumuş, vah vah demiş, iki satır yazı yazmış. Bedeninin şifası için çok yalvarıyorsun, İyileşebilirsin. Ama kalbinden rahatsız olduğun zaman, onun seni Cehenneme götüreceğini düşünebiliyorsun? Niçin kalbinin şifası için dua istemiyorsun? Biri sonsuz hayat için, biri sınırlı hayat için. Hemen tekrar mektup yazmış. Efendim, ben şunu yaptım, ben bunu yaptım, lütfen afv edin, benim kalbim için dua buyurun, demiş. İnsan, bedenin şifası için her doktora gider, ayrı mesele; ama kalbinin şifası için hiç kıpırdamıyorsa, para harcamıyorsa, Allahü tealaya ne cevap verecek? Esas beslememiz gereken budur. İşte cenab-ı Peygamber ‘aleyhissalatü vesselam’ buyuruyor ki; Kalbin şifası için, kalbi şifa bulanlarla beraber olmaya çalışın. Çünki din-ül mer’i din-ül halilihi. İnsanın dini, dostunun, arkadaşının dini gibidir. İyi insanlarla düşüp kalkmaya, iyilerle beraber olmaya çalışmalıdır. O iyilik bulaşır.
Günün Videosu
Âb-ı Hayat – 4344