İnsanın nefsi yaratılış itibari ile heyula cinsindendir. Cenâb-ı Hak misâl vermiş, Mübârek Hocamız da anlatmışlardı heyula nedir diye. Heyula, doymak nedir bilmeyen bir hayvandır. Ne yese doymaz; taş, kaya, ağaç, ne bulsa yer, doymaz. İşte insanın nefsi bu cinstendir, buyurdular. Hiç bir zaman nefs bu bana yeter demez. Nefs hep bana lâzım der, bu da bana lâzım değil demez. Onun için nefsi ne kadar çok beslersen, o kadar ister. Onun gıdasını kesmekte fayda var. Onun iştahına gem vurmakta fayda var. Unutmayın nefsin iki hedefi var; biri servet, biri şöhret. Servet düşkünüdür, şöhret düşkünüdür, her şeyin ondan bahsetmesini ister Allah korusun. Bazen Mübârek Hocamıza gelen mektupları okurduk, tabii pek çokları hep O’nu medhü sena ediyorlar. Mübârekler; onları geçin, hizmetlerden neler yazmışlar onları anlatın, buyururlardı.
Âb-ı Hayat – 4271