ali zeki osmanağaoğlu
Büyükler buyurdular ki;
İnsanın yaradılış gayesi üç beş günlük dünya olamaz. İnsanlar, Rabbini tanımak, ibadet için yaratıldı. İnsan demek muhtaç demektir. Allahü tealanın yarattığı her şeye biraz daha gönlünü bağladıkça, Allahü tealanın rızasından biraz daha uzaklaşır. Dolayısıyla, Allahü tealanın rızası, insanların muhtaç olduğu şeyleri bırakmasına bağlıdır. İmam-ı Rabbani hazretleri buyuruyor ki; Bu kâinatta yaratılan her şey insana faydalı olması için yaratılmış; ama insanoğlu ihtiyacı olduğu her şeye kalbini bağladığı müddetçe, bağladığı miktarca Allahü tealadan uzaklaşır. Böylece insan, mahlûkatın en kötüsü olur. Ölçü, Allahü tealaya yakınlık ve uzaklıktadır. Allahü teala insanlara, kalpteki imandan dolayı çok kıymet veriyor. Cisimlerinden, servetlerinden dolayı vermiyor. İmam-ı Rabbani hazretleri buyuruyor ki; Üç şey vardır, insanlar ona müpteladır; ama her üçü de insanların başına beladır. Biri mal, servet. Cinayetler, kan davaları mal yüzünden çıkıyor. İkincisi, mevkii. Halbuki ömrünün geçip gittiğinin farkında değil. Üçüncüsü, şöhret. Çok zengin desinler, şöyle desinler, böyle desinler. Eğer bir Allah adamı, bir evliya severse, överse, bu iyidir; ama Allahü tealanın değer vermediği insanlar, övse ne olur övmese ne olur.
Fî emanillah
Âb-ı Hayat – 4165 (Cuma’nız Mübarek Olsun)