Bir gün mübarek Hocamıza “Allah rahmet eylesin”, Efendim, şu arkadaşımız şöyle böyle, bize de çok hizmet ediyor, kitaplarımızı tercüme ediyor deyince, mübarek Hocamız buyurdular ki; Kim dine hizmet ederse, biz onun ayağına gideriz. Çok namaz kılanın, çok oruç tutanın demediler. Kim Allahü tealanın dinine hizmet ederse, onun bize gelmesini beklemeyiz, biz onun ayağına gideriz. Onun için, bu rûhu taşıyın, yeter. Yani, ayrılmayın. Yolun aslı budur. Oku, okut, din kardeşini sev. Mübareklerin yolu budur. Bu kitapları okuyacaksın, sonra okutacaksın, sonra bir din kardeşini ziyaret edeceksin. Arkadaş ben geldim, herhalde bir çayın vardır, bir kuru ekmek vardır, diyeceksin. Böyle bir kaynaşma teşekkül ederse, bu kaynaşmadan, bu beraberlikten rahmet-i ilahi iner ve bütün günahları siler süpürür.
Âb-ı Hayat – 3882