Âb-ı Hayat – 4297


Bugün Mektûbat dinliyordum. İki ayrı mektup var. Birinde İmam-ı Rabbani hazretleri “kuddise sirruh” buyuruyorlar ki; Sana dinini, imanını öğreten zâtın yolundan kıl ucu kadar ayrılan birisi ile ahbaplık kurarsan, felakete gidersin. Sen değil; hocanın sana öğrettiği itikattan, yoldan, kıl ucu kadar ayrılmış birisi ile dostluk, ahbaplık kurarsan, yandın gitti. Felaket! İşte anlatıyorlar, feyz almak için şunu yapmak lazım, bunu yapmak lazım, çok maddeler var. Eğer bütün bunlara kavuşmak, bütün bunlardan istifade etmek istiyorsan, istediğin kadar bunları yap; ama kıl ucu kadar hocanın yolundan ayrılırsan, bunların hiçbirinden istifade edemezsin. Efendim, kıl ucu nedir ki? Çok az demektir. Sigorta, kıl ucu kadar kopsun, hepsi karanlıktır. Yani bunun mesafesi mevzu bahis değil ki. Dolayısıyla, yol çok hassastır. Çünki gidilecek yer çok kıymetli.



Âb-ı Hayat – 4297

Kategori içindeki yazılar: Kelâm-ı kibâr