Dünyanın en bahtiyar insanlarıyız. Çok şanslıyız çok. Dünyada bizden şanslı kimse yok. Birisi yanmak üzere olan bir eve girse, o evin içindekiler feryat ediyor halde olsa, o giren kimse, ben sizi bu ateşten kurtarırım, neyinizi verirsiniz dese, onlar her şeyimiz senin olsun, derler. Ayrıca, imdat diye yanmakta olan birisine, hangi millettensin, kimsin diye sorulur mu? Orada bir insan yanmaktadır. Doğrudan doğruya onun yardımına koşulur. Müslümanların anlayışı budur. Bir mübarek zât susamış. Bana bir bardak su getirin, demiş. Suyu getirmişler, Bismillah deyip tam içecekken, bardak bir tarafa, kendisi bir tarafa düşüp bayılmış. Sonra kendisine gelince etrafındakiler sormuşlar. Efendim, ne oldu, demişler. Cehennemde yananların su diye feryat ettiklerini duydum, onun için kendimden geçtim, buyurmuş.
Âb-ı Hayat – 4089