Cenâb-ı Peygamber “aleyhissalâtü vesselâm” buyuruyor ki: “Üç kişinin Cennete gireceğine ben kefilim. Birincisi, her namazdan sonra 11 İhlâs-ı şerîf okuyan. Hani günde bari bir defa okusa, o da iyi. İkincisi, üzerinde hiç kul hakkı olmayan. Üçüncüsü, katilini affeden. Demiyor ki, şu veya bu sıkıntıyı veren. Katilini affeden diyor. Hazret-i Ali “kerremallahü vecheh” şehid olurken ilk sözü, ben katilimi affettim. Ben vefat etmedikten sonra kısas yapmayın, buyurdu. Yakaladılar ama emre uydular. Vefat ettikten sonra kısas yerini buldu. Öyle buyuruyor büyüklerimiz, affedin ki, affedici bulun. Sevindirin ki, Allah da sizi sevindirsin. O halde insan dünyada, mü’min kardeşlerine ne yapıyorsa, âhırette, ona o muamele yapılacaktır. Bundan daha basit, daha kolay ne anlatılabilir, ne anlaşılabilir ki! İyilik ettin, iyilik bulacaksın. Kötülük ettin, kötülük bulacaksın. Daha ne kaldı geriye? Sonuçta her şey dönüp dolaşacak senin üzerinde karar kılınacak.
Âb-ı Hayat – 3957