Osmanlılar devrinde Anadolu’da yetişen evliyânın büyüklerinden. İsmi, Nûh bin Şeyh Muhammed Amâsî’dir Doğum yeri ve târihi bilinmemektedir. 977 (m. 1569) senesinde vefât etti.
Küçük yaştan i’tibâren zamanın âlimlerinden zâhirî ilimleri tahsil etti. Yüksek ilmî derecelere ulaştıktan sonra, zühd (dünyâdan yüz çevirme) ve halvet (bir kenara çekilip Allahü teâlâya ibâdet etme) yolunu tercih etti. Vakitlerini ibâdet ve tâatle kıymetlendiren Nûh bin Muhammed Amâsî Abdürrahmân Merzifonî’ye talebe olup, onun hizmetinde bulundu. Ondan feyz alıp yükseldi. Abdürrahmân Merzifonî’ye talebe olduğu ilk zamanlarda, evinin içinde bir küçük mağara açıp, orada inzivâya çekildi ve nefsini terbiye edip, ibâdet etmek sûretiyle Allahü teâlânın rızâsına kavuşmaya gayret etti.
Nakledilir ki: Nûh bin Muhammed Amâsî, her sene helâlden kazandıklarından dört ölçek arpa öğütür ve ondan küçük çörekler yapardı. Son derece açlık ve zayıflık hâli olunca, ondan zarûret miktarı yerdi.
Âlim, faziletli ve ilmiyle âmil olan Nûh bin Muhammed Amâsî, kerâmetler ve hâller sahibi idi. Nakledilir ki: Kanunî Sultan Süleymân Hân Nahcivân seferi için hazırlanınca, Şeyh Nûh bin Muhammed Amâsî’ye bin altın gönderip, görüşmek isteğinde bulundu. Fakat o, Sultanla görüşmeyi kabûl etmeyip; “Bu altınları isteyenlere versinler. Maksad duâ almak ise biz hizmetimizi biliriz. (Allâhümmensur men nasaraddîn vahzül men hazeleddîn) duâsını gece ve gündüz devamlı okuruz. Hemen Allahü teâlânın dînini yaymaya gayret etsinler, biz duâ ediyoruz” diye haber gönderdi.”
¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾
1) Şakâyık-ı Nu’mâniyye zeyli (Atâî) sh. 202
NUH BİN MUHAMMED AMÂSÎ