Şafiî mezhebi fıkıh âlimi. İsmi, Muhammed bin Ömer bin Muhammed bin Ebî Bekr bin Muhammed el-Husûsî el-Kâhiri olup, lakabı Esîrüddîn’dir. 760 (m. 1369) senesinde Kâhire’de doğdu. 843 (m. 1439) senesi Safer ayının onunda, Dımeşk’da vefât etti.
Hevârî, önce Kur’ân-ı kerîmi ezberledi. Babasından, İbn-i Mülâkkîn, el-Belkînî ve el-Ebnâsî’den fıkıh ilmini, Bedrüddîn bin Ebi’l-Bekâ, Şihâbüddîn en-Nihriri el-Mâlikî, el-Kanber, İzzüddîn İbni Cemâ’a’dan usûl ilmini öğrendi. El-Belkînî, Seyfüddîn es-Seyrâmî ve Hasen Medresesi’nde kalan Şirin el-Acemî’nin derslerini dinledi. Dımeşk kadısı Şihâbüddîn el-Kuraşî’den tefsîr ilmini öğrendi. Arab dili ve edebiyatının inceliklerini; Muhibbüddîn bin Hişâm, el-Gamârî, Abdüllatîf el-Akfâsî, Şemsüddîn es-Süyûtî’den öğrendi. Behâüddîn Ebi’l-Bekâ es-Sübkî, ed-Diyâ el-Karmî, İbn-i Sâig el-Hanefî et-Tenûhî, İbn-i Mülâkkîn, el-Belkînî, el-Irâkî el-Heysemî, İbn-i Haldûn’dan hadîs-i şerîf dinledi ve rivâyette bulundu.
Hevârî, daha küçük yaşta iken babası ile birlikte hacca gitti. Daha sonraları birçok beldeleri dolaştı. Birçok kere Dımeşk’a uğradı, İskenderiyye’deki Veyâkî Medresesi’nde ders okuttu ve idârecilik yaptı. Birçok ilimlerde söz sahibi olan Hevârî çok sayıda talebe yetiştirdi. Çok rahatsız olmasına rağmen, Dımeşk’a gidip Behâüddîn bin Hicâ’nın sohbetinde bulundu.
Hevârî el-Husûsî, fazilet sahibi, nükteli konuşan bir zât idi. Nazım ve nesir hâlinde eserler yazdı. Bin beyit hâlindeki şiirine, “El-İrtidâ fî Şürût-il-kadâ ve uhrâ fil-usûl” adını verdi. Fıkıh ilmine dâir birçok açıklamaları vardır.
¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾
1) Mu’cem-ül-müellifîn cild-11, sh. 91
2) Ed-Dav-ül-lâmi’ cild-8, sh. 256
3) Esmâ-ül-müellifîn cild-2, sh. 194
HEVÂRÎ