Fıkıh, usûl ve nahiv âlimi. İsmi, İbrâhim bin Hibetullah bin Ali el-Himyerî olup, lakabı Nûreddîn’dir. Esnevî diye de bilinir. Mısır’da İsnâ denilen yerde, yaklaşık olarak 650 (m. 1252) senesinde doğdu. 721 (m. 1321) senesinde Kâhire’de vefât etti.
İbrâhim Esnevî, kendi memleketinde fıkıh ilmini Behâüddîn Kıffî’den öğrendi. Daha sonra genç yaşta olduğu hâlde, ilim öğrenmek için Kâhire’ye gitti. Burada usûl-i fıkhı Şemsüddîn-i İsfehânî’den, nahiv ilmini Behâüddîn bin Nahhâs’dan, mukâbele ve cebir ilimlerini Necmüddîn İbni Abdürrahmân bin Yûsuf Esfûnî’den öğrendi.
İbrâhim Esnevî, Kûs, Ihmîn, Esyat ve daha başka yerlerde kadılık vazîfesi yaptı. Kûs’ta iken, devlet ileri gelenlerinden birisi, ona, zekât mallarından kendisine de verilmesini teklif etti. İbrâhim Esnevî bu teklifine karşılık ona; “Zekât, fakirin hakkıdır. O, dinimizce bildirilen kimselere verilir” dedi. O şahıs, İbrâhim Esnevî’yi kadılıktan azlettirinceye kadar aleyhinde çalıştı. Nihâyet İbrâhim Esnevî bu görevden azledildi. Sonra Kâhire’ye gelerek orada yerleşti. Vefât edinceye kadar burada kaldı. Kâhire’de talebe okutmak ve eser yazmakla meşgûl oldu. Birçok âlim ondan ilim öğrendi. İbrâhim Esnevî, i’tikâdı doğru bir âlim olup, çok temiz yaşayışı vardı.
İbrâhim Esnevî, birçok eser yazdı.
Bunlardan ba’zıları şunlardır: 1-Muhtasar-ül-Vesît, 2- Muhtasar-ül-Vecîz, 3- Şerh-ül-Müntehab, 4- Şerhu Elfiyeti İbn-i Mâlik, 5- Ner-ül-Elfiyeti.
¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾
1) Mu’cem-ül-müellifîn cild-1, sh. 123
2) Bugyet-ül-vuât cild-1, sh. 433
3) Hüsn-ül-muhâdara cild-1, sh. 423
4) Tabakât-üş-Şâfiiyye (Sübkî) cild-9, sh. 400
5) Şezerât-üz-zeheb cild-6, sh. 54
6) Tabakât-üş-Şâfiiyye (Esnevî) cild-1 sh. 160
7) Keşf-üz-zünûn cild-1, sh. 154, cild-2, sh. 1849, 2009
İBRÂHİM ESNEVÎ