Fıkıh âlimi. İsmi İsmâil olup, künyesi Ebü’l-Fidâ’dır. 1164 (m. 1751) senesinde Temîm’de doğdu. 1248 (m. 1832) senesinde vefât etti.
İsmâil Temîmî, doğduğu yerde, tasavvuf ehlinden olan Ahmed Süleymân Efendi’den ilim öğrendi. Daha sonra bu zât ona, ilim tahsili için Tunus’a gitmesini tavsiye etti. İsmâil Temimî, hocasının emrini tutarak Tunus’a gitti. Burada Sâlih Kevvâs gibi büyük âlimden ders aldı. Ayrıca Şeyh Muhammed Şehmî, Şeyh İbrâhim Reyyâhî, Muhammed Bahrî bin Abdüssettâr, Sâlih Ganûşî es-Sûsî ve Şeyhülislâm Muhammed bin Ahmed’in ilim meclislerinde bulundu. Fıkıh ilminde çok derin bilgiler öğrendi. Târih ilminde mütehassıs oldu. Bir devlet hakkında, sanki o devletin ileri gelenlerinden birisi imiş gibi konuşabilirdi.
İsmâil Temîmî, Zeytûne Üniversitesi’nde müderrislik yaptı. Müderrislik vazîfesi yanında 1221 (m. 1806) senesi Safer ayında kadı oldu. Daha sonra Mahmûd Paşa, 1230 (m. 1815) senesinde fetvâ işlerini ona verdi.
İsmâil Temîmî’nin yazmış olduğu eserlerden ba’zıları şunlardır: 1-Takyîdün fî men tevellâ-el-İmâmete vel-hitâbete bi câmi-iz-Zeytûne min ahd-il-İmâm İbn-i Arefe ilâ asrihî, 2-Risâletün fil-hulûvvi-indel-Mısnyyîn vel-megâribe, 3- El-Mineh-ül-ilâhiyye fî tams-id-dalâlet-il-Vehhâbiyye: Vehhâbîliğin kurucusu Muhammed bin Abdülvehhâb’ın, Hamûde Paşa’ya, kendi bozuk yolunu anlatan bir mektûp göndermesi üzerine, Hamûde Paşa, İsmâil Temîmî’den vehhâbîliğin bozukluğunu anlatan bir kitap yazmasını rica etmesi üzerine bu eseri yazdı.
¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾
1) Terâcim-ül-müellifîn cild-1, sh. 247
2) Mu’cem-ül-müellifîn cild-2, sh. 263
3) Brockelmann Sup- 2, sh. 878
İSMÂİL TEMÎMÎ