Bağdad’da yetişen Mâlikî mezhebi fıkıh âlimlerinden. İsmi, Abdürrahmân bin Muhammed bin Asker el-Bağdâdî olup, künyesi Ebû Zeyd veya Ebû Muhammed’dir. Lakabı Şihâbüddîn’dir. İbn-i Asker diye tanınmıştır. 644 (m. 1246) senesi Muharrem ayında Bağdad’da Bâb-ül-Ezc’de dünyâya gelen İbn-i Asker ( radıyallahü anh ), 732 (m. 1332) senesi Şevval ayında orada vefât etti.
Zamanında bulunan büyük âlimlerin sohbetlerinde yetişen İbn-i Asker hazretleri; Muhammed bin Eşref el-Alevî, Muhammed bin Sa’îd İbn-ül-Hâzin, Ali bin Muhamed el-İsterâbâdi, İmâdüddîn İbn-ül-Battal, İzzeddîn el-Fârûsî, Zeynüddîn İbn-ül-Münîr ve başka âlimlerden ilim öğrendi. Fıkıh, hadîs ve diğer birçok ilimde derin âlim oldu. Tasavvuf yolunda da yüksek derece sahibi idi. Dünyâya düşkün olmaktan uzak, zühd ve salâh (doğruluk) sahibi bir zât idi. Devamlı ibâdet ederdi. İlim öğrenmek ve öğretmek maksadıyla çok yolculuk yaptı. Yemen, Mekke ve başka yerlere gitti. Müstensıriyye Medresesi’nin müderrislerinden (öğretim üyelerinden) idi. Kendisinden ilim öğrenenlerin en önde gelenlerinden birisi oğlu Şerefüddîn Ahmed bin Abdürrahmân olup, babasından sonra aynı medresede müderris oldu.
İbn-i Asker hazretlerinin tasnif ettiği eserlerden ba’zılarının isimleri şöyledir: Câmi-ül-hayrât, el-Mu’temed, el-Iddetü fî şerh-ül-umde, el-Mukteber fî fevâid-i Mâlik bin Enes.
¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾
1) Ed-Dürer-ül-kâmine cild-2, sh. 344
2) Mu’cem-ül-müellifîn cild-5, sh. 176
3) El-A’lâm cild-3, sh. 329
4) Ed-Dîbâc-ül-müzehheb sh. 151
İBN-İ ASKER (Abdürrahmân bin Muhammed)