Abdülhakîm Efendi hazretleri ‘kuddise sirruh’ buyurmuşlar ki; Mü’minin alâmeti, güler yüzlü olmaktır. Müşrikin, münafığın alâmeti, asık surat, çatık kaştır. Allah korusun, sakın ha! Müslümanın tarifi, güler yüzlü, tatlı sözlüdür. Müslümanın konuşmasından hiç kimse sıkıntı çekmez. Neden? Çünki güzel yüzlüdür, tatlı söyler. Çünki simasına doyamaz. Neden? Güler yüzlü. Abdülhakim-i Arvasi hazretlerinin vasiyetnamesi var. Vasiyetnamesinde en son satır, üç kelime, ondan sonra yok. Mübarek, hayatın özetini vasiyetnamesinin en son satırına, üç kelimeyle özetlemiş. Ne buyurmuş? Hiç kimseyi incitmeyin. Şunu veya bunu dememiş. Hiç kimseyi incitmeyin. O halde, eğer bir mü’min bir mü’mini incitiyorsa, vasiyetnamenin dışına çıkmıştır, otobandan çıkmıştır. Tekrar dönebilir ama, çok yol kat etmesi lazım. Çok dolaştırırlar adamı. Ne lüzum var? İnsan dünya peşinde koşar, ölüm de onun peşinde koşar. Aynı gölge gibi.
Âb-ı Hayat – 3839