Şafiî mezhebi fıkıh âlimi. Künyesi Ebü’l-Feth Missîsî, Lazikî, Dımeşkî’dir. 448 (m. 1056) senesinde doğdu. 542 (m. 1147) senesinde vefât etti. Ebû Bekr el-Hatîb’den, Ömer bin Ahmed Attâr Âmidî’den hadîs-i şerîf işitti. Fıkıh ilmini Nasr-ül-makdisî’den öğrendi. Dımeşk’da Ebü’l-Kâsım ve diğer âlimlerden, Bağdad’da Âsım bin Hasen’den, Rızkullah bin Abdülvehhâb’dan, İsfahan’da Vezîr Nizâm-ül-mülk’den ve diğer âlimlerden ilim almıştır. Ebû Bekr Muhammed bin Atîk Kayrevânî’den de kelâm ilmini öğrendi. Kendisinden ise; oğlu Kâsım bin Asâkir, İbn-i Sem’ânî, Mekkî İbni Ali Irâkî, Hatîb Ebü’l-Kâsım Devleî, Hızır bin Kâmil el-Muabbir, Ebü’l-Kâsım Abdussamed bin Harestânî, Hibetullah bin Hazdar bin Tâvûs ve diğerleri ilim almıştır. Dımeşk’a yerleşip orada hocası Nasr-ül-makdisî’nin vefâtından sonra Gazâlîye zaviyesinde ders verdi. Zamanında Dımeşk’ın en meşhûr âlimi idi.
¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾
1) Tabakât-üş-Şâfiiyye (Sübkî) cild-7, sh. 320
2) Şezerât-üz-zeheb cild-4, sh. 131
3) Tezkiret-ül-huffâz cild-4, sh. 1294
4) El-Bidâye ven-nihâye cild-12, sh. 123
NASRULLAH BİN MUHAMMED