Tefsîr, kırâat, lügat ve nahiv âlimlerinden. İsmi, Nasr bin Ali bin Muhammed eş-Şîrâzî, el-Fesevî el-Fârisî’dir. Künyesi Ebû Abdullah olup, İbn-i Ebî Meryem diye meşhûr oldu. Fahrüddîn ve Sadr-ül-İslâm lakabları ile anılırdı. Doğum târihi belli değildir. Büyük bir nahiv âlimidir. Tefsîr ve kırâat ilimlerine âit kıymetli eseri vardır. Şîrâz şehrinin hatîbliğini yapardı. 565 (m. 1169) senesinde hayatta idi. Vefât târihi kesin olarak bilinememektedir.
İbn-i Ebî Meryem, Şîrâz şehrinde yetişen hatîblerin, âlimlerin ve edîblerin büyüklerindendir. Dînî mes’elelerde ve edebiyat ilimlerine âit mes’elelerde kendisine müracaat edilirdi. O, Muhammed bin Hamza el-Kirmânî’den ilim öğrendi.
Onun Farsça olarak yazdığı tefsîri ve daha başka kıymetli eserleri vardır. 565 (m. 1169) senesinde, kendisinden Kur’ân-ı kerîmin kırâatini dinleyenler olmuştur. Eserlerinden başlıcaları şunlardır:
1. Keşf ve Beyân: Farsça olarak yazdığı sekiz cildlik Kur’ân-ı kerîm tefsîridir.
2. El-Mûdıh: Kırâat ilmine dâir kıymetli bir eserdir.
3. Şerh-ül-İzâh: Nahiv ilmine dâir yazdığı bu eseri, Ebû Ali el-Fârisî’nin “El-İzâh” kitabını şerh ederek, buna “El-Efsâh fî şerh-il-İzâh” adını vermiştir.
4. Uyûn-üt-tasrîf.
5. El-Müntekâ: Şaz olan kırâatları bildiren bir eserdir.
¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾
1) Mu’cem-ül-müellifîn cild-13, sh. 90
2) Bugyet-ül-vuât cild-2, sh. 314
3) Tabakât-ül-müfessirîn (Dâvûdî) cild-2, sh. 344
4) Keşf-üz-zünûn sh. 212, 437
NASR BİN ALİ EŞ-ŞÎRÂZÎ (İbn-i Ebî Meryem)