Hadîs ve fıkıh âlimi. Künyesi Ebü’l-Abbâs olup ismi, Ahmed bin Abdurrahmân bin Ahmed bin Muhammed bin Ahmed bin Muhammed bin Kudâme el-Makdisî es-Sâlihî’dir. İbn-üş-Şeyh Ebî Ömer, Şeyh-ül-İslâm, Kâdı’l-kudât diye de bilinir. Baba ve dedeleri âlim, kâmil, sâlih kimselerdi. Ahmed el-Makdisî, 651 (m. 1253) senesi Şa’bân ayında doğdu. 689 (m. 1290) senesi Cemâzil-evvel ayının on-ikisine rastlayan Salı günü vefât etti. Kasyûn denilen yere, baba ve dedelerinin yanına defn edildi. Cenâzesinde vâli, devlet erkânı, kadılar ve çok sayıda halk hazır bulundu.
Ahmed bin el-Makdisî önce babasından, daha sonra diğer âlimlerden hadîs-i şerîf dinledi ve fıkıh ilmini öğrendi. Babası hayatta iken, onun izniyle genç yaşında kadılık vazîfesine yükseldi.
El-Berzâlî onun hakkında; “O, Cebel’de hatîb ve Kâdı’l-kudât (Başkadı) idi. Medreselerde müderrislik yaptı. Hanbelî mezhebi fıkıh âlimlerinin büyüklerinden idi. Fazilet sahibi, hafızası kuvvetli, anlayışı yüksek, güzel ahlâk sahibi bir zât idi. Cesâretiyle meşhûr oldu. Otuzyaşına basmadan kadılık vazîfesine yükseldi ve bu vazîfeyi başarı ile yürüttü” demektedir.
El-Yûneynî de onun için; “Ahmed bin Abdurrahmân, “El-Câmi’ul-Muzafferî” de va’zü nasihat eder, Dımeşk Câmii’nde Hanbelî fukahâsına ders verirdi. Vakıfları korurdu. Bulunduğu yerde yaptığı güzel işlerle medh edildi. Dînimizdeki fıkıh mes’elelerinin inceliğini iyi bilirdi. Aynı zamanda iyi ata biner, iyi silâh kullanırdı. Gazâlarda çok kahramanlıkları görüldü. Çok hac etti” demektedir.
Başka âlimler ise onun hakkında; “Ahmed el-Makdisî, Sefh’deki el-Eşrefiyye hadîs külliyesinde ders verdi. Sultan el-Melik-ül-Mensûr ile birlikte Trablus’un fethinde bulundu. Heybetli bir görünüşü var idi. Ahlâkı güzel, zekî, dersleri çok tatlı, hafızası son derece kuvvetli, ilimde yüksek derecelere kavuşmuş bir zât idi” dediler.
¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾
1) Zeyl-i Tabakât-ı Hanâbile cild-2, sh. 322
2) Şezerât-üz-zeheb cild-5, sh. 407
AHMED BİN ABDURRAHMÂN EL-MAKDİSÎ