Bir hadis-i şerif var. Peygamberimiz ‘sallallahü aleyhi ve sellem’ buyuruyor ki; Din kardeşlerinizi çoğaltın. Elhamdülillah, yine kavuştuk. Gelemeyebilirdim. Mübarek Hocamız sohbetlerinde hep buyuruyorlardı; Kardeşim, bugünlerin kıymetini bilin, bugün varım, yarın yokum. Abdülhakîm Efendi hazretleri ‘kuddise sirruh’ buyururlardı ki; Bugünlerin kıymetini bilin. Bir gün gelecek, aranızdan ayrılacağım. Bugünleri çok ararsınız, bugünler hatıradır. Mübarekler buyuruyorlardı ki; Çok üzülürdük. Hakikaten Abdülhakîm Efendi hazretleri vefat etti, o günleri hatırladıkça burnumun direği sızlardı. İnsan, kaybettiği dostları için gözyaşı değil de gözünden kan gelse, onu geri getiremez. Hepimizin başına geldi. Şimdi Mübarekler hayatta olsaydı, ben hepinize Mübarekler selam söylediler. Çok dualarımı söyleyin buyurdular. Sizi çok sevdiğini söylediler, diyecektim. Çünki her defasında öyle söylerlerdi.
Âb-ı Hayat – 3887